Assassin’s Creed Shadows

Ubisoft bevindt zich in roerige tijden interne instabiliteit, studio-sluitingen en geruchten over een nieuwe bedrijfsstructuur die de belangrijkste IP’s onder een overkoepelende entiteit wil samenbrengen. In deze turbulente context verschijnt Assassin’s Creed: Shadows, een game die na meerdere uitstelmomenten een cruciale release wordt voor de uitgever. Deze nieuwste telg in de franchise brengt spelers eindelijk naar een langverwachte setting Japan. De verwachtingen zijn torenhoog, zowel binnen Ubisoft als bij fans wereldwijd. De vraag is alleen rijst Assassin’s Creed: Shadows met de zon mee of verdwijnt het in de schaduw van zijn voorgangers?

Het verhaal van Assassin’s Creed: Shadows speelt zich af in de Sengoku-periode, een tijd waarin Oda Nobunaga en Toyotomi Hideyoshi soms met harde hand het versplinterde Japan verenigden. Tegen deze historische achtergrond volgen we twee hoofdpersonages de shinobi Naoe Fuyibayashi uit Iga en de Afrikaanse samoerai Yasuke. Aanvankelijk staan hun belangen lijnrecht tegenover elkaar, maar uiteindelijk worden hun lotsbestemmingen met elkaar verweven in de strijd tegen een mysterieuze organisatie de Shinbakufu.

De game neemt ruim de tijd om zowel Yasuke als Naoe te introduceren, waardoor je vanaf het begin een goed beeld krijgt van hun karakters. Dit wordt verder versterkt door speelbare flashbacks, een element dat Shadows onderscheidt van recente Assassin’s Creed-games. De personages worden zorgvuldig uitgewerkt en hun onderlinge dynamiek voelt authentiek. Helaas geldt deze aandacht niet voor de meeste zijpersonages, die na hun introductie al snel uit de spotlight verdwijnen.

Het narratief is opgedeeld in losse verhaalarcs, waarbij enkele zijpersonages tijdelijk een belangrijke rol spelen. Hoewel deze arcs vaak boeiende missies opleveren, verdwijnen de betrokken personages daarna meestal weer naar de achtergrond. Een uitzondering hierop zijn de Allies, personages die je kunt uitnodigen in je basis en waarmee je naderhand meer interactie hebt. Ondanks de sterke hoofdverhaallijn kan de pacing soms lijden onder de uitgestrekte open wereld, waardoor de focus af en toe verloren gaat.

Met Shadows introduceert Ubisoft ook de Animus Hub, een platform voor alles rondom Assassin’s Creed. Wanneer je Shadows (of toekomstige AC-games) opstart, beland je in deze Hub, waar je onder andere oudere titels vanaf Origins kunt starten. Ook dient het als verzamelplaats voor de Modern Day-verhaallijn, die in Shadows minder prominent aanwezig is maar via de Hub op elk moment bekeken kan worden.

Een andere toevoeging is Legacies, een (voorlopig gratis) Battle Pass waarmee je wapens, Helix Credits (de microtransactievaluta) en tekstuele Modern Day-content kunt vrijspelen. Hoewel de Animus Hub momenteel nog weinig toevoegt, biedt het potentie voor verdere uitbouw van de moderne Assassin’s Creed-lore.

Een van de meest opvallende gameplay-elementen in Shadows is de mogelijkheid om als twee volledig verschillende personages te spelen. Waar dit in eerdere Assassin’s Creed-games vaak slechts een cosmetische keuze was, biedt Shadows twee unieke speelstijlen.

Naoe is een behendige ninja die geruisloos toeslaat met haar hidden blade en ninja-tools, en zich met haar grappling hook moeiteloos over daken beweegt. Haar zwakte? Ze kan weinig klappen incasseren. Yasuke daarentegen is een onstuitbare krachtpatser die deuren kan intrappen en vijanden met brute kracht uitschakelt, maar minder goed kan klimmen en logischerwijs logger beweegt.

De personages beschikken over unieke wapens—zoals Yasuke’s teppo en Naoe’s kusarigamaen sommige missies zijn exclusief voor een van beiden. Toch is het merendeel van de content met beide speelbaar, en je kunt tijdens missies wisselen van personage. Dit systeem zorgt voor variatie in de gameplay en voorkomt repetitie, zelfs als je een duidelijke voorkeur ontwikkelt voor een van de twee.

Shadows introduceert een nieuw ‘schaduwsysteem’, waarmee spelers lichtbronnen kunnen uitschakelen om zichzelf in de duisternis te verbergen. Een zichtbaarheid-meter bovenin het scherm geeft aan hoe goed vijanden je kunnen zien, afhankelijk van de lichtomstandigheden. Dit element versterkt de stealth-gameplay aanzienlijk.

Daarnaast biedt Shadows een verbeterd objectives-menu dat verder bouwt op het Order of the Ancients-systeem uit vorige games. Hierin krijg je een overzicht van verschillende schaduworganisaties, missies en hun bijbehorende personages en regio’s. Verder bevat de game een uit te bouwen basis, waar je faciliteiten als een dojo, stal en smederij kunt upgraden. Dit biedt voordelen zoals sterkere bondgenoten en verbeterde uitrusting. Ook introduceert Shadows scouts, die je kunt inzetten om missiedoelen of verzamelde materialen te lokaliseren.

De game kent een grotere vijandvariatie, met tegenstanders die sluipaanvallen kunnen pareren totdat je bepaalde vaardigheden ontgrendelt. Het vrijspelen van skills werkt zoals in voorgaande AC-games: door missies en locaties te voltooien. Hoewel Shadows enkele nieuwe activiteiten introduceert zoals bidden bij Shinto-heiligdommen en meditatie gebaren blijft de gameplay loop grotendeels hetzelfde. Spelers die Origins, Odyssey, Valhalla of Mirage niets vonden, zullen hier weinig verandering in zien.

We hebben Shadows getest op zowel pc (via GeForce Now) als PlayStation 5. De pc-versie draaide vlekkeloos op hoge instellingen en 4K-resolutie met 70-90 fps. Op de PS5 oogde de game nog steeds indrukwekkend, maar waren de laadtijden langer en de framerate soms instabiel, met name in de thuisbasis van Naoe en Yasuke.

Visueel is Shadows de mooiste Assassin’s Creed-game tot nu toe. De historische Japanse dorpen, steden en natuurgebieden zijn adembenemend en veranderen dynamisch dankzij een seizoensysteem. Dit systeem heeft ook invloed op de gameplay: vijanden en schatten resetten per seizoen, en gebruikte scouts worden opnieuw beschikbaar.

Shadows biedt enkele aanpassingen om de ervaring meer naar wens te maken. In ‘Canon Mode’ worden dialoogkeuzes automatisch bepaald op basis van de officiële verhaallijn. ‘Immersion Mode’ laat personages spreken in hun originele taal, wat de sfeer ten goede komt—vooral gezien de Engelse voice-acting nog steeds ondermaats is.

De soundtrack combineert traditionele Japanse instrumenten met moderne beats tijdens actievolle momenten. Hoewel onverwacht, past deze mix verrassend goed binnen de muzikale identiteit van Assassin’s Creed.